کانال بزرگ چین که به نام کانال بزرگ پکن- هانگزو نیز شناخته می‌شود، بزرگترین کانال باستانی یا رودخانه مصنوعی ساخته شده توسط بشر در جهان است. کانال بزرگ پکن-هانگزو از دو کانال بزرگ سوئز و کانال پاناما در جهان پیشی گرفته است. این کانال یک مرکز گردشگری مهم است که قابل کشتیرانی بوده و نقش مهمی در حمل و نقل و تجارت چین ایفا می کند. سازمان جهانی یونسکو این کانال را به عنوان میراث جهانی به ثبت رسانده است.
تاریخچه و ویژگی ها
کانال بزرگ چین از پکن آغاز شده و پس از گذشتن از شهر تیانجین، از استان های هبی، شاندونگ، جیانگسو و ژجیانگ، به شهر هانگزو می‌رسد و رودخانه زرد و یانگ تسه را به هم پیوند می دهد. تاریخچه قدیمی‌ترین بخش‌های این کانال به سده پنجم پیش از میلاد مسیح باز می‌گردد. اما بخش های مختلف این کانال برای اولین بار در دوران سلسله سوئی ایجاد شد. کانال بزرگ چین در دوره سلسله یوان و مینگ به طور قابل توجهی بازسازی شد و مسیر آن به سمت پایتخت پکن تغییر یافت.
مجموع طول این کانال ۱۷۷۶ کیلومتر است. این کانال قدیمی ترین و بلند ترین مسیر آبی ساخت بشر در چین (و احتمالاً در جهان) است. بیشترین ارتفاع آن در کوهستان شاندونگ قرار دارد، که در بیشترین حالت به حدود ۴۲ متر (۱۳۸ فوت) می‌رسد. پس از آن که سد پوند در قرن دهم، در زمان سلسله سانگ، توسط مهندس کیائو ویو که یک مقام دولتی بود ساخته شد، کشتی ها در کانال های چین به سختی به ارتفاعات بالاتری می رسیدند.
تکنیک های ساخت ابتدایی این پروژه بیش از شش سال طول کشید. تقریبا بیش از نیمی از کارگرانی که در ساخت این پروژه مشارکت داشتند، در اثر گرسنگی و کار سخت قبل از آن که این کانال به پایان برسد درگذشتند.
از لحاظ تاریخی، سیلاب دورهای رودخانه زرد، ایمنی و عملکرد کانال را تهدید می کرد. در زمان جنگ، سدهای بزرگ رودخانه زرد گاهی اوقات عمدا شکسته می شدند تا نیروهای دشمن غرق شوند. این مسئله به فاجعه و مشکلات اقتصادی طولانی مدت منجر شد. علیرغم تخریب و نابودی موقت، کانال بزرگ از دوره سوئی، بازار اقتصادی پیشرفته و بومی در مراکز شهری چین را گسترش داد. این کانال باعث تجارت سریع تر شده و اقتصاد چین را بهبود بخشیده است. از بخش جنوبی این کانال در حال حاضر استفاده فراوانی می شود.
