چین به عنوان یک کشور بزرگ چند ملیتی، از ۵۶ گروه قومی تشکیل شده است. در میان اقوام چین، چینی های هان ۹۳٪ از کل جمعیت چین را تشکیل می دهند و ۵۵ گروه قومی دیگر مطابق با پنجمین سرشماری ملی جمعیت سال ۲۰۰۰ ، ۷٪ باقی مانده را تشکیل می دهند. از آنجا که جمعیت ترکیبی این ۵۵ گروه قومی به مراتب کمتر از جمعیت هان است، اقلیت چین را تشکیل می دهند. این گروه های قومی بسیاری از سرزمینهای وسیع چین را در اختیار دارند اما در عین حال بسیاری از آنها در جوامع فردی خود زندگی می کنند.
۵۴ گروه اقلیت قومی (به جز اقلیت هوی) از زبان های گفتاری خود استفاده می کنند و ۲۳ گروه اقلیت قومی زبان های نوشتاری خود را دارند.
مردم چینی هان
چینی های هان با جمعیت ۱۱۵۹٫۴ میلیون نفری، تقریباً در هر قسمت از چین یافت می شوند. با این حال، آنها عمدتاً در وسط و پایین رودخانه زرد، رودخانه یانگ تسه و رود مروارید و همچنین در منطقه شمال شرقی دشت Songliao زندگی می کنند. مردم هان زبان گفتاری و نوشتاری خود را دارند و به مامورین عالی رتبه معروف هستند و شیوه زندگی متمایز خود را دارند. آنها بزرگترین گروه قومی در چین و همچنین بزرگترین گروه قومی جهان را تشکیل می دهند.
۵۵ گروه قومی اقلیت در چین
گرچه اقلیت ها در چین فقط بخش کمی از کل جمعیت را تشکیل می دهند، اما به طور گسترده در مناطق مختلف چین توزیع شده اند. مناطقی که بیشتر آنها متمرکز هستند جنوب غربی چین ، شمال غربی چین و شمال شرقی چین میباشد. ۵۵ گروه قومی اقلیت عبارتنداز: ⇓
براساس جمعیت ، عمده گروههای اقلیت در اقوام چین عبارتند از: ژوانگ(Zhuang) ، اویغور(Uyghur) ، هوی(Hui) ، مانچو(Manchu) ، مییاو(Miao) ، یی(Yi) ، توجیا(Tujia) ، تبت(Tibetan) ، مغول(Mongol) ، دونگ(Dong) ، بووی(Buyei) ، یائو(Yao) ، بای(Bai) ، کره ای(Korean) ، هانی(Hani) ، لی(Li) ، قزاق(Kazakh) و دای(Dai).
اقلیت های چین عمدتاً در استان های یوننان ، گویژو ، گوانکسی ، تبت ، سین کیانگ ، مغولستان داخلی ، نینگشیا ، چینگهای ، گانسو ، سیچوان ، هونان ، هوبی و بسیاری از مناطق دیگر یافت می شوند.
لازم به ذکر است استان یوننان با ۲۵ اقلیت قومی ، یک مقصد عالی برای کشف اقلیت های مختلف مانند اقلیت یی ، اقلیت بای ، اقلیت ناکسی ، اقلیت هانی ، اقلیت دای و غیره است.
مناطق خودمختار چین
به منظور حصول اطمینان از زندگی ۵۶ گروه قومی چین ، دولت یک سری سیاست ها از جمله مواردی را برای تأمین برابری و وحدت اقوام ، ارائه استقلال منطقه ای به اقلیت های قومی و ترویج احترام به ایمان و آداب و رسوم قومی ارائه داد. در میان اینها سیاست استقلال منطقه ای برای اقلیت ها اساسی ترین موضوع است. براساس این سیاست، پنج منطقه خودمختار؛ مغولستان داخلی ، سین کیانگ ، گوانگسی ، نینگشیا و تبت ، و همچنین بسیاری از بخش های دیگر راه اندازی شدند. با راهنمایی دولت چین، اقلیت های قومی که به آنها استقلال منطقه ای داده شده، حق دارند که امور خودشان را خودشان تعیین کنند. اقلیت های چینی به همراه مردم هان، تلاش های زیادی برای ساختن یک چین مرفه انجام می دهند.
در این پنج منطقه خودمختار ، مسافران می توانند بسیاری از اقلیت ها و زندگی آنها را کشف کنند.
