دریاچه غربی در میان شهر هانگزو، در غرب مرکز شهر، واقع شده و از سه طرف توسط کوهها محصور شده است. مساحت دریاچه حدود ۵/۶ کیلومتر مربع و میانگین عمق آن سه متر است و سطح آن توسط گذرگاههای بای، سو، و یانگ به ۵ قسمت به نامهای دریاچه داخلی شمالی، دریاچه یوهو، دریاچه داخلی غربی، دریاچه جنوبی و دریاچه خارجی غربی تقسیم شده که دریاچه خارجی غربی، بزرگترین آنها است. بین دریاچه داخلی شمالی و دریاچه خارجی غربی، بزرگترین جزیره طبیعی به نام تپه دورافتاده قرار دارد. علاوه بر این سه جزیره مصنوعی در دریاچه خارجی غربی وجود دارد. همچنین دو بتکده لیفنگ در جنوب و بائوچو در شمال دریاچه واقع شدهاند. امروزه دریاچه غربی یکی از ده مکان مشهور در چین است که در سال ۲۰۱۱ توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی جهانی نامگذاری شده است. این دریاچه به افسانههای عاشقانه و مناظر زیبا مشهور است.
شهرت دریاچه غربی تنها به علت زیبایی آن نیست، بسیاری از وقایع تاریخی چین با این دریاچه در ارتباط است و همینطور اماکن تاریخی زیادی در اطراف آن وجود دارند که از بهترین و با ارزشترین آثار تاریخی چین هستند. موزهای نیز در کنار این دریاچه احداث شده تا اهمیت تاثیر آن را در فرهنگ و تاریخ چین نشان دهد. این دریاچه در تاریخ ده هزار ساله خود الهامبخش بسیاری از شاعران و نقاشان چین بوده است و طبیعت منحصر به فرد آن را سر منشا سبک طراحی باغهای چین میدانند. در سال ۱۰۸۹، هنگامی که شاعر بزرگ چین (سوشی) حاکم هانگزو بود به کمک دویست هزار کارگر، گذرگاهی سنگی را در اطراف این دریاچه ساخت تا امپراتور کیانلانگ از سلسله کین، بتواند از پیادهروی در منظره زیبای صبحهای بهاری آن لذت ببرد. امروزه بقایای این مسیر از دیدنیهای این منطقه است.
منظره های زیبا در منطقه دریاچه هانگزو
سپیده دم گذرگاه سو در بهار، بسیار لذتبخش است. این گذرگاه با طول ۸/۲ کیلومتر توسط شاعر بزرگ (سودانگپو) در سلسله سانگ ساخته شد. شش پل در امتداد این گذرگاه وجود دارد. در بهار جوانه های سبز درختان بید و شکوفه های صورتی درختان هلو، نفس گردشگران این منطقه را تازه می کند.
ماه برفراز دریاچه صلح در پاییز، مکانی در غرب گذرگاه بای تا دریاچه خارجی غربی است که شامل عمارت سنگی امپراطوری، یک عمارت هشت ضلعی، گردشگاهی بر فراز دریاچه که از آنجا میتوان شکوه ماه کامل را حس کرد، و برخی ساختمانهای دیگر است. علاوه براین شامل یک گالری نقاشی و خوشنویسی زیلینگ است. گردشگران در این مکان میتوانند از مهتابی زیبا لذت ببرند و فضای فرهنگ سنتی چین را احساس کنند.
برفهای باقیمانده بر روی پل شکسته در زمستان، در پای تپه سنگی تا انتهای شرقی گذرگاه بای وجود دارند. این پل شکسته در سال ۱۹۲۱ با ۸/۸ متر طول و ۴/۸ متر عرض ساخته شد. وقتی که پس از بارش برف به کوه بوشی نگاه میکنید این پل، شکسته به نظر میرسد، چون برف در قسمت میانی ذوب شده و در انتهای آن هنوز باقیمانه است و این برف سفید باقی مانده در نور خورشید میدرخشد.
